☆ 206. Wszystko co dobre....

Szybko się kończy. Dobrze spędzony czas nigdy się nie dłuży, więc i święta minęły w ekspresowym tempie. Niedziela spędzona w domu z rodzicami i bratem, wspólne śniadanie, wiele rozmów i śmiechu. Poniedziałek minął równie przyjemnie, w miejscu, które zawsze będzie moim najwspanialszym miejscem na ziemi. Cisza i spokój. Odskocznia od codziennego pędu, bez komputerów, internetu. Za to trzeba przynieść drzewa, aby nie wygasło w kuchennym piecu, można spędzić pół dnia  w altance z kotem na kolanach, łapiąc wiosenne słońce. U babci, na pięknej polskiej wsi. 

#owsianka z jabłkiem i cukinią podana z twarogiem, rodzynkami i suszonymi daktylami#

"- Świętowanie ma sens tylko wówczas, gdy trwa tydzień – oznajmił tonem nie podlegającym dyskusji Kot. 

Mimo to Wiedźma ośmieliła się zapytać:

- Dlaczego?

- W ciągu jednego dnia trudno zauważyć, że w ogóle nadeszło jakieś święto. Po dwóch dniach dopiero przyzwyczajasz się do myśli, że czymś wolno ci się cieszyć. Trzeciego zaczynasz się radować niecodzienną atmosferą. Czwartego powoli rozpoznajesz dawno niewidziane ciotki i przestajesz mylić imiona kuzynów, piątego dnia uczysz się z nimi normalnie rozmawiać. Szósty dzień należałoby już poświęcić na celebrę duchową i fizyczną uroczystości. Siódmego zmęczenie świętowaniem spowodowałby tęsknotę za zwyczajnym, roboczym dniem. I co najważniejsze, w tak długim czasie można by uniknąć nerwowości przy stole, tego popędzania, by sięgać po kolejną porcję mięsiwa, sałatki, znaleźć jeszcze przy tym miejsce na sernik, mazurki, babki - aby nic się nie zmarnowało. Zauważ też, że poświęcając tydzień na przygotowania dobrze by było zachować równowagę i świętować tak samo długo – dowodził Kot przysuwając się nieznacznie do półmiska z szynką. 

- Masz sporo racji, ale w kwestii jedzenia to może wystarczyłoby go mniej przygotowywać? Wtedy żadna babcia czy ciotka nie narzekałyby, że nikt niczego nie je – zasugerowała Wiedźma sięgając po kawałek sernika.

- No wiesz – oburzył się Kot. – Chciałabyś zniszczyć ducha świąt?! – wykrzyknął z oburzeniem, a Wiedźmie nie pozostało nic innego, jak roześmiać się serdecznie."

Zapiski Wiedźmy

    

Uzależnienie.